فرهنگ آلمانی دیر زمانی پیش از ظهور آلمان به عنوان یک حکومت ملی آغاز شد و در سرتاسر جهان آلمانی زبان گسترش یافت. فرهنگ در آلمان، از ریشه‌هایش، توسط جریان‌های مردمی و عقیدتی در اروپا چه مذهبی و چه سکولار، شکل داده شده است. از نظر تاریخی، آلمان Das Land der Dichter und Denker (سرزمین شعرا و متفکرین) خوانده شده است.
حکومت‌های فدرال مسئول نهادهای فرهنگی هستند. ۲۴۰ تئا‌تر بهرمند از یارانه، صد‌ها ارکس‌تر سمفونی، هزاران موزه و بیش از بیست و پنج هزار موزه در آلمان پراکنده‌اند. بسیاری از این فرصت‌های فرهنگی استفاده می‌کنند، سالانه ۹۱ میلیون بازدید از موزه‌های آلمان صورت می‌گیرد؛ سالانه ۲۰ میلیون نفر به تئا‌تر و اپرا می‌روند؛ ۶، ۲ میلیون سالی به ارکسترهای سمفونی گوش می‌دهند. آلمان دارای ۳۳ اثر در فهرست میراث جهانی یونسکو است.
زبان
زبان رسمی و اصلی آلمان آلمانیست. این زبان یکی از ۲۳ زبان رسمی در اتحادیهٔ اروپا و در کنار فرانسوی و انگلیسی یکی از سه زبان کاری کمیسیون اروپاست. زبان‌های به رسمیت شناخته شدهٔ اقلیت، عبارتند از دانمارکی، سوربی و فریسی. این‌ها رسماً مورد حفاظت ECRML قرار دارند. زبان‌هایی که بیش از همه توسط مهاجرین مورد استفاده قرار می‌گیرند عبارتند از ترکی، کردی، لهستانی، زبان‌های بالکان و روسی.
ادبیات
اثر ادبیات آلمانی را می‌توان تا دوران میانه جست، معروف‌ترین نویسندگان آن دوره وال‌تر فن در فلگلوایده و ولفرام فن اشنباخ هستند
نیبلونگنلید که نویسندگانش ناشناخته‌اند، هم اثر مهمی از آن دوره است، و نیز تیدرکساگا. مجموعه داستان‌های پریان جمع آوری شده و منتشر شده توسط برادران گریم در قرن نوزدهم در سرتاسر جهان مشهور شد.
لو‌تر الهی‌دان، که انجیل را به آلمانی ترجمه کرد، به طور گسترده پایه گذار زبان «آلمانی عالی» شناخته می‌شود. لسینگ، گوته، شیلر، کلایست، هوفمان، برشت، هاینه و شمیت از جمله تحسین شده‌ترین شعرا و نویسندگان آلمانی‌اند. نه آلمانی برنده جایزهٔ نوبل ادبی شده‌اند: تئودور مومسن، پاول فن هایسه، گرهارت هاوپتمان، توماسمان، نلی زاکس، هرمان هسه، هاینریش بل، گون‌تر گراس و هرتا مولر.
منبع +
صفحه این وبلاگ در فیسبوک:
.jpg)
Keine Kommentare:
Kommentar veröffentlichen