کارناوال واژه‌ای ترکیبی متشکل از دو واژهٔ لاتینی «کارنیس» (به معنای گوشت) و «له‌واره» (به معنای چیزی را از کسی گرفتن) است. در نتیجه این واژه به معنی «حذف گوشت» یا به نوعی وارد شدن به فصل روزه است. در قرون وسطی، زمانی که مقررات پرهیز چهل روزه (دوره‌ای چهل روزه پیش از عید رستاخیز مسیح که در پرهیز و روزه به سر برده می‌شد) سخت‌تر از امروز بوده و به طور دقیق رعایت می‌شدند، مردم در چند روز منتهی به چهارشنبه خاکستر، همه غذاهایی که به زودی خوردنشان غیر مجاز می‌شد را می‌خوردند: گوشت، غذاهای چرب، تخم مرغ و... این روز‌ها را در فرهنگ مسیحی غربی به اصطلاح «روزهای چرب» می‌نامیدند که در آن‌ها جشن‌های مردمی همراه با رژه‌های بزرگ و مسابقات سنتی و... برگزار می‌شدند و همگان به پایکوبی می‌پرداختند. اوج این جشن در روز پایانی آن بود که سه شنبه چرب نامیده می‌شد. این جشن‌ها ریشه در فرهنگ پیشامسیحی داشتند و مشابه جشن‌هایی هستند که برای پایان زمستان برگزار می‌شدند.
کارنوال بیشتر متعلق به فرهنگ رومی-کاتولیک است و کمتر عنصرهای پروتستانی را در خود دارد. با این وجود، این جشن در بیشتر جهان غرب جای محکم خود را پیدا کرده‌است. اوج جشن کارنوال در ۲ هفته قبل از زمان روزه مسیحیان است.
در بخش‌هایی از خاور و جنوب آلمان و اتریش جشن‌های کارناوال را فاشینگ (Fasching) می‌نامند.
«شب‌زنان» از سال ۱۸۲۴ میلادی به جشن‌های کارناوال اضافه شد: یک سال قبل از این تاریخ، زنان شهر بن در اعتراض به نابرابری حقوق زن و مرد در خیابان‌ها کراوات مردان را قیچی کردند و سپس بصورت نمادین ساختمان شهرداری را اشغال کردند. این مراسم هنوز هم به صورت سمبلیک، روز پنجشنبه قبل از جشن‌های کارناوال اجرا می‌شود.
واگن شعار از قرن هجدهم به جشن‌های کارناوال اضافه شد، زمانی که بخشی از غرب آلمان در اشغال فرانسه بود. از آن زمان تا به حال کارناوالیست‌ها روی «واگن نمایش دهنده شعار» موضوعات سیاسی یا اجتماعی مهم سال آلمان یا دنیا را دست می‌اندازند.
کارناوالیست‌ها با لباس مبدل و چهره‌های ماسک زده یا با آرایش غلیظ در جشن شرکت می‌کنند. کارناوال به Narrenfest یا جشن «آدم‌های رند» هم معروف است.
در نگارش این پست از منابع زیر استفاده شده است:
۱. ویکیپدیا
۲. وبلاگ «میزگرد»
صفحه این وبلاگ در فیسبوک:
Keine Kommentare:
Kommentar veröffentlichen